Vlak voordat Theresa May Artikel 50 activeerde, hield de Zwitserse bank UBS een peiling onder 400 Britse miljonairs om hun houding ten opzichte van Brexit te meten. Niet verrassend likt deze elite haar vingers af bij dit aankomende buitenkansje. Van alle geïnterviewden - die tenminste £ 800.000 aan liquide middelen bezitten, naast hun dure eigendommen - vond 78% dat Brexit gunstig is voor hun financiële plannen. Daarnaast onthulde de peiling hoe jonge miljonairs – tussen de 18 en 34 – denken over Brexit: 83% van hen denkt rijker te worden van de Britse terugtreding uit de EU.

De Britse miljonairs maken zich langzaam warm voor de Brexit, met verdere deregulering en verhoging van inkomsten in het vooruitzicht. Theresa May beoogt een Groot-Brittannië als gedereguleerd belastingparadijs, naar het voorbeeld van Singapore. Dit vooruitzicht klinkt als muziek in hun oren! Het betekent in eerste instantie een sterk gedereguleerde interne markt; en hier op volgend nieuwe pressie op de arbeiders, door verdergaande aanvallen op lonen en arbeidsomstandigheden, afnemende werkzekerheid, en een grootscheeps offensief tegen vakbondsrechten. De grote bedrijven willen met de Brexit dus hun zakken vullen. De voornaamste strategen van het internationale kapitaal waren op voorhand tegen de Brexit, maar hebben er geen moeite mee om er winst uit te halen.

Meer druk op de armen; belastingverlaging voor de rijken

Deze maand worden er belangrijke veranderingen doorgevoerd op uitkeringen – bezuinigingen welteverstaan. De Tories zijn er op uit om de zwakste en meest kwetsbare laag van de samenleving aan te vallen. De Child Poverty Action Group berekende dat de nieuwe regels omtrent uitkeringen ervoor zullen zorgen dat sommige gezinnen er tot £ 3000 per jaar op achteruit gaan. Als gevolg daarvan dreigen nog eens 200.000 kinderen de armoede ingedrukt te worden.

Ondertussen zorgen belastingverlagingen, die deze maand zijn doorgevoerd, voor een enorme impuls voor de rijken. Volgens de Resolution Foundation zorgen 80% van de belastingverlagingen voor een toename in de welvaart van de meest vermogende Britten. David Finch, economisch analist bij de Resolution Foundation, zegt: “Het volledige pakket bestaat uit een netto gift van £ 1 miljard uit de schatkist. Maar de scheve aard van deze vrijgevigheid leidt er toe dat huishoudens uit hogere inkomensklassen 4/5e van dit voordeel opstrijken, terwijl het armste 1/3e deel van de huishoudens er per saldo op achteruit gaat.” (bron: The Guardian, 1-4-2017)

Torsten Bell, ook van de Resolution Foundation, concludeert: “Het komt neer op onverstandige cadeautjes voor rijke huishoudens, en onverdedigbaar wegnemen bij armere gezinnen. Het resultaat is grotere ongelijkheid en een besluit om de levensstandaard verder onder druk te zetten voor lage- en middeninkomens, in een tijdperk waarin prijzen al sterker stijgen dan salarissen.”

Vecht voor een socialistisch Europa!

Sinds 2008 daalt de levensstandaard voor arbeiders, met name in de voormalige industriegebieden van Groot-Brittannië. In deze door privatiseringen en sluitingen geteisterde gebieden bevindt zich begrijpelijkerwijs de hoogste weerstand tegen de EU. De bezuinigingen die de inwoners zijn opgelegd, zijn vergelijkbaar met de bezuinigingen die de Griekse arbeidersklasse de laatste jaren te verduren heeft gekregen. Het is nu duidelijk dat de Tories van plan zijn om deze gebieden nog verder te raken in de nasleep van de Brexit.

Deze Tory-regering heeft de handschoen toegeworpen. Het is dringend noodzakelijk dat de arbeiders zich organiseren en terugvechten. De EU – een club van de bazen – heeft geen antwoord op de ellende van de arbeiders in Groot-Brittannië en de rest van Europa. Het is echter duidelijk dat de Brexit ook geen uitweg biedt, want het doet niets aan de grote ongelijkheid waar de Britse arbeidersklasse zo woedend over is.

De enige oplossing is om afscheid te nemen van dit rotte systeem en te vechten voor een socialistisch Groot-Brittannië dat niet beperkt is tot haar eigen grenzen, maar volledig samenwerkt met een socialistisch Europa en een socialistische wereld.

Dit artikel verscheen in Socialist Appeal nummer 265 (8 april 2017)