De vlag kan uit in Het Torentje: Mark Rutte en Lodewijk Asscher hebben dan toch eindelijk hun gewenste sociale akkoord. Door de instemming van werkgevers en werknemers hoopt het kabinet-Rutte II op de nodige draagvlak bij het uitvoeren van hun beleid. Op het eerste gezicht lijkt het vooral een overwinning voor de vakbonden: geen verkorting van de WW, uitstel van de versoepeling van het ontslagrecht en een verbetering van de positie van de flexwerkers. Maar dit is helaas slechts schijn.
Hoewel stoer wordt gezegd dat de bezuinigingen van 4,3 miljard euro van tafel zijn, is het werkelijk slechts uitstel van executie. In het najaar zal het kabinet beslissen of het alsnog ingrijpend gaat bezuinigen. Een akkoord dat dus voor rust in het hoofd van de consument had moeten zorgen, zorgt alleen maar voor meer onrust en meer onzekerheid. Dit is bepaald geen manier om het consumentenvertrouwen te herstellen.
De hoop achter het uitstellen van de bezuinigingen is dat in de tussentijd de economie weer aantrekt en dat er minder geld bezuinigd hoeft te worden. Dit is echter ijdele hoop. Er is geen enkele aanwijzing dat het tussen nu en oktober/november veel beter zal gaan met de Nederlandse economie. Bovendien zorgt dit uitstel voor een mogelijke splijtzwam in het kabinet. De begrotingsbewuste VVD tegen de financieel toegeeflijke PvdA. Rutte wil koste wat kost in 2014 het begrotingstekort terugbrengen tot beneden de drie procent. PvdA-leider Diederik Samsom heeft echter tijdens de verkiezingscampagne nog gezegd dat wat hem betreft ook in 2014 de drie procent grens niet heilig is.
Bovendien kost dit sociaal akkoord het kabinet veel geld: “Het bevriezen van belastingschijven en heffingskortingen zou 1 miljard opleveren. Verder zouden salarissen van ambtenaren (zoals bijvoorbeeld onderwijsmedewerkers) worden bevroren (opbrengst 1 miljard). Ook de later veel bediscussieerde vrijwillige nullijn voor de zorg zat in het pakket. Ook dat moest 1 miljard opleveren. Een lastenverzwaring werkgevers (1,14 miljard) was een andere grote kluif uit het pakket. Al deze maatregelen zijn nu geschrapt of op de lange baan geschoven,” aldus de Volkskrant. Het annuleren van de verkorting van de WW kost het kabinet nog eens 1,3 miljard euro aan besparingen.
Door deze kosten is het kabinet gedwongen meer geld te lenen om haar uitgaven te kunnen bekostigen. Dit zorgt op haar beurt voor een groeiende staatschuld en uiteindelijk meer bezuinigingen in de toekomst. De kans is dus groot dat er in het najaar besloten wordt meer dan 4 miljard euro te bezuinigen: één stap voorwaarts, twee stappen achteruit.
Dit hele sociale akkoord lijkt op een toneelstukje dat tot doel heeft de consumenten meer vertrouwen te geven. De haast onvermijdelijke bezuinigingen worden voor een half jaartje uitgesteld, met de hoop dat de consumenten in de tussentijd TV’s, auto’s en huizen gaan kopen. Maar zoals gezegd, deze hoop is ijdel. De werkloosheid blijft maar stijgen, waardoor mensen minder te besteden hebben. Bovendien is de Nederlandse consument niet achterlijk. Men beseft dat het slechts uitstel is en dat zij vlak voor het einde van het jaar alsnog geconfronteerd zal worden met lastenverzwaringen en een verdere afbraak van het sociale vangnet.
De enige manier om dit te voorkomen is door radicaal te kiezen voor een socialistische koers. Niet langer moeten wij erop vertrouwen dat kapitalistische maatregelen ertoe zullen leiden tot een einde van de crisis, dat veroorzaakt is door de inherente tegenstellingen binnen het kapitalisme. Dat is alsof je een overstroming wil tegenhouden door met extra water te gooien. Enkel het socialisme kan Nederland redden van de eeuwige neergaande spiraal van lastenverzwaringen en bezuinigingen.
