Op 24 september zullen we weten wie de nieuwe Labour leider is. Blijft Jeremy Corbyn aan de macht of krijgt Owen Smith, de Blairistische tegenkandidaat een kans?
Na de mislukte coup van de meerderheid van de parlementsleden, heeft de rechterzijde van Labour zijn toevlucht genomen tot “meer democratische” manoeuvers. Volgens de statuten kan iemand zich kandidaat stellen tegen een zittend partijvoorzitter wanneer 20 % van de parlementsleden zijn/haar kandidatuur steunt.(1). Aangezien de meeste parlementsleden tegen Corbyn zijn was het voor de leiding een fluitje van een cent om de benodigde steun te verzamelen voor een tegenkandidaat. Angela Eagle werd als eerste naar voor geschoven. Maar al snel bleek dat ze door haar houding in het verleden bij de oorlog in Irak, het moderniseren van Trident en de militaire interventies in Syrië geen enkele kans maakte tegen de zeer populaire Corbyn. (2). Dan was het de beurt aan Owen Smith. Hij is zogezegd even links als Corbyn maar wordt opgevoerd als de kandidaat “van de eenheid.”
In vorige artikels kwam al meermaals aan bod dat Corbyn zich niet zomaar laat opzij schuiven.(3) Hij geniet de steun van duizenden partijleden. Ook binnen de partijstructuur groeit zijn aanhang. Bij de laatste verkiezingen van het partijbestuur werden alle supporters van Corbyn verkozen. (4). De rechterzijde verliest de controle over de partij en steunt alle pogingen van de elite om Corbyn te discriditeren. Richard Branson, multimiljonair en o.a eigenaar van de Britse spoorwegen ging hierin wel erg ver. Hij probeerde door aangepaste videobeelden (5) te bewijzen dat Corbyn loog toen hij in een propagandafilmpje op de grond ging zitten wegens acuut plaatsgebrek in de trein. Onmiddellijk werd het verhaal van Corbyn via de sociale media bevestigd, toen tientallen reizigers meldden dat het niet de eerste keer was dat er op Branson’s treinen geen plaats is!
Het is duidelijk dat de nieuwe nationale sport van de heersende klasse het bekritiseren van Corbyn is. De vraag is hoe lang het enkel bij kritiek zal blijven. Hun belangen worden bedreigd en ze weten niet hoe dit af te wenden. Het is cruciaal om de positie van Corbyn blijvend te versterken. Daarom moet alles en iedereen gemobiliseerd worden om zijn herverkiezing mogelijk te maken. Dat zal hem het broodnodige mandaat geven om met Labour naar links op te schuiven. De partijleden kunnen dan beslissen over het lot van de rechtse parlementairen die niets anders doen dan Corbyn tegenwerken. Zij hebben recht op verkozenen die hun belangen ondubbelzinnig verdedigen.
Hoe zal Corbyn evolueren?
Op een bepaald moment zal Corbyn knopen moeten doorhakken. Zal hij proberen om binnen het systeem enkele veranderingen door te voeren of zal hij voluit kiezen voor de socialistische verandering van de maatschappij?
Eén van zijn programmapunten is het nationaliseren van de spoorwegen. Een uitstekende zet! Andere zijn het aanpakken van de woningnood en het optrekken van het budget voor de Nationale Gezondheidszorg. Zeer goede ideeën. De hamvraag hierbij is: waar moet het geld vandaan komen? De geschiedenis leert ons dat diegenen die vandaag de macht hebben ze niet zonder slag of stoot zullen afgeven. Deze minderheid wil haar belangen veilig stellen en de controle behouden over alle machtsinstrumenten van de samenleving. Zolang zij de banken in handen hebben, bepalen hoe het staatsapparaat werkt, de grote monopolies sturen en het financiekapitaal beheren zal er ten gronde weinig veranderen. Het kapitalistische systeem is zo verrot dat ze anno 2016 de meest elementaire basisrechten voor elke burger niet meer kan garanderen: het recht op betaalbare huisvesting, een werkbare job, degelijke gezondheidszorg, een gezonde omgeving, aangepast onderwijs,...enz. Blijf je binnen het kader van het systeem dan bots je onherroepelijk tegen haar limieten en is er, jammer maar helaas, nergens geld voor!
Corbyn en zijn achterban zullen zich op een bepaald ogenblik de vraag moeten stellen: zijn we bereid om te breken met het systeem? Of met andere woorden: zijn we bereid te breken met de minderheid die controle heeft over ons leven? Het antwoord op deze vraag bevat de sleutel voor de toekomst van deze beweging. Aanvankelijk zal een beleid, gericht op onmiddellijke, beperkte hervormingen veel mensen kunnen mobiliseren. Op een later tijdstip, wanneer duidelijk wordt dat beklijvende resultaten uitblijven, zal de ontmoediging toeslaan en kan de beweging aan kracht inboeten. Het is hoopgevend dat er vandaag reeds velen verder kijken dan de louter reformistische eisen van het programma van Corbyn.
Het is de taak van marxisten om schouder aan schouder samen de strijd aan te gaan. Wanneer we onze ideeën geduldig en consequent uitleggen zal het mogelijk zijn om een deel van de beweging te overtuigen om verder te gaan. Het is belangrijk dat we deze kansen grijpen.
Zoals onze Britse kameraden zeggen: Vote for Corbyn, fight for Socialism! Aangezien wij hier niet kunnen stemmen op Corbyn neem ik de vrijheid om de slogan enigszins aan te passen: Join the IMT, fight for Socialism!!!
(1)http://www.theguardian.com/politics/2016/jun/29/how-does-labour-appoint-a-leader
(4)http://labourlist.org/2016/08/clean-sweep-for-pro-corbyn-left-wingers-in-nec-elections/
