Kapitein Carola Rackete werd op 2 juli eindelijk vrijgelaten nadat zij dagenlang vastgehouden werd in Sicilië. De aanklachten tegen haar waren 'het faciliteren van illegale migratie' en 'zich verzetten tegen een politieboot'.
Dit alles nadat zij de riskante maar juiste beslissing nam om de Italiaanse haven van Lampedusa binnen te varen met de Sea Watch 3 (ngo-schip, onder Nederlandse vlag) en 40 mensen aan boord, en daarbij het bevel negeerde van de Italiaanse autoriteiten. Deze migranten bevonden zich in uiterst kritieke toestand na weken of zelfs maanden gevangenschap in Libië en twee weken op zee.
Zoals de rechter uitwees na een eerste onderzoek, heeft ze geen misdaad begaan en geen wet gebroken, maar heeft de kapitein daarentegen een onderdeel van maritieme wetgeving opgevolgd, namelijk: de plicht om overlevenden van een scheepsramp te redden en hen nar de dichtstbijzijnde veilige haven te brengen. In dit specifieke geval was de mogelijkheid om hen naar Spanje of Griekenland te brengen, direct uitgesloten, omdat deze landen te ver weg waren. Met dezelfde redenering is het duidelijk dat het idee om hen naar Nederland te brengen (zoals Salvini eiste), simpel belachelijk was: iemand in de Italiaanse regering moet een opfriscursus topografie volgen, om erachter te komen hoe ver weg Nederland is in vergelijking met Italië en de Middellandse Zee, om maar niet te spreken over dat men dan via de Atlantische oceaan moet varen, een veel gevaarlijkere route dan een gesloten zee.
Tunesië en Libië zijn ook geen veilige havens: Tunesië heeft geen goede wetgeving wat betreft internationale bescherming en geen infrastructuur geschikt voor de opvang van migranten. In het geval dat migranten de Tunesische havens binnengelaten worden, worden zij direct in detentiecentra gestopt en in veel gevallen bedreigd om het land direct te verlaten, zonder enige oproep voor internationale bescherming. De situatie in Libië is echter nog veel schrijnender. Libië is een oorlogsgebied waar migranten gevangenen zijn in onmenselijke toestanden, waar zij veelal mishandeld, gemarteld of gedood worden door geweld, honger en ziekte.
Salvini, de leider van regeringspartij Lega, is zeer teleurgesteld. De Italiaanse regering en haar Minister voor Binnenlandse Zaken voeren een oorlog tegen migratie: de racistische propaganda is een gemakkelijke manier om de aandacht af te leiden van de ware problemen van werkende mensen en om steun te winnen onder de verarmde middenklasse.
De zogenaamde 'invasie van migranten' in Italië is simpelweg een leugen. Italië is een van de landen in Europa waar migranten en vluchtelingen het minst zijn in verhouding tot de bevolking en het BBP. Een verslag van Frontex, het Europese Grens- en Kustbewakingsagentschap, wees een paar maanden geleden al uit dat de illegale migratie naar Europa drastisch is afgenomen (-92% vergeleken met 2015; in 2018 kwamen er in Italië 23.370 migranten aan, in 2017 waren dit er 119.369). De oorzaak van deze daling is dat de Europese Unie een overeenkomst heeft met Libische warlords (hun gevangenissen worden gefinancierd door de EU) en Turkije.
Dus niet alleen de Italiaanse regering, maar ook de EU is schuldig voor dit eindeloze drama. Over het Sea Watch incident verklaarde ze dat 'de kapitein de fout inging met het binnentreden van de Italiaanse haven'. Had ze de mensen dan op zee moeten laten? De Rutte-regering speelde ook een rol door te zeggen dat ze niet verantwoordelijk was voor het schip. Ze wil geen migranten meer opvangen en de VVD wil reddingsacties op zee nu criminaliseren, iets dat een rechtse meerderheid in de Tweede Kamer nu onderschrijft.
Tegelijkertijd heeft niemand het over de met wapens beladen schepen die vanuit de Middellandse Zee vertrekken, om de imperialistische oorlog in Jemen te bevoorraden. De verschepingen zijn enkel gestopt door de heldhaftige stakingsacties van de dokwerkers in Le Havre, Marseille en Genua. Wanneer de werkende klasse in beweging komt, kan ze de plannen van de imperialisten en multinationals veel beter stoppen dan duizend petities van liberale ngo's voor 'vrede'. Het is geen toeval dat de dokwerkers in Genua zich solidair verklaarden met Sea Watch. Op de banners in de haven van Genua stond geschreven: "oorlog tegen de oorlog" en "vluchtelingen welkom".
Stop de criminalisering van migranten! Havens open voor mensen, gesloten voor oorlogstuig! Strijd tegen racisme, strijd voor socialisme!
