De regering van Donald Trump is om. Na een schijnbaar 'isolationistische' beginperiode, heeft de Amerikaanse regering op 6 april 59 Tomahawk-raketten op een Syrische luchtmachtbasis afgeschoten. De Nederlandse regering en EU hebben deze actie ondersteund.
De aanleiding was een vermeende gifgasaanval van het Assad-regime op de plaats Khan Shaykhun. Wie deze aanval heeft uitgevoerd (Assad of een rebellengroep) is vooralsnog onduidelijk. Lokale bronnen zijn veelal verbonden met islamistische rebellen. Het regime van Assad is echter zeker in staat om dit te doen. Militair gezien was dit echter geen directe noodzakelijkheid, aangezien het regime door steun van Rusland, Iran en Hezbollah aan de winnende hand is sinds de val van Aleppo. Wie het gedaan heeft maakt echter niet uit. Er werd naar een aanleiding gezocht voor een raketaanval en de Amerikaanse regering heeft deze gevonden.
De obsessie van de VS met chemische wapens is uiterst hypocriet. Blijkbaar is het allemaal prima wanneer vele onschuldige burgers sterven door middel van luchtbombardementen en kogels, maar is het een gruwel wanneer dit door middel van gifgas gebeurt. De VS en haar bondgenoten zijn geobsedeerd door gifgas in Syrië, maar zijn zelf indirect en direct verantwoordelijk voor burgerdoden in het Iraakse Mosul (waar 200 burgers door een 'foutje' gebombardeerd werden) en in Jemen, dat door de Saudi's kapot wordt gebombardeerd met logistieke steun van de VS. Voor 13 miljoen mensen in Jemen dreigt nu hongersnood.
Vanwaar deze draai van Trump? Een paar weken geleden wilde hij nog een oplossing voor het conflict vinden door samenwerking met Rusland. Het is duidelijk dat hij onder druk staat van de interventionistische vleugel van de Amerikaanse heersende klasse, die haar invloed in het Midden-Oosten niet wil kwijtraken aan Rusland. Vandaar dat Hillary Clinton en andere vertegenwoordigers van deze vleugel opeens aan dezelfde kant staan als Trump, net als de regering van Nederland en de EU.
De oorlog in het land wordt verder verlengd en de Syrische bevolking is het slachtoffer van dit cynische schaakspel der grootmachten. Een val van Assad zou het aan de macht komen van reactionaire islamisten betekenen, met een situatie zoals in Libië. Verdere Amerikaanse aanvallen op het Syrische regeringsleger zouden de steun voor Assad onder de bevolking dan ook enkel vergroten.
Wij hebben vanaf het begin een principiële positie gehad en zijn daarop aangevallen van verschillende kanten. Sommigen binnen links (vooral de stalinisten) steunen de regimes van Assad en Poetin alsof deze 'progressief' en 'anti-imperialistisch' zouden zijn. Wij steunen deze regimes niet. Rusland is een kleinere imperialistische macht van gangsterkapitalisten en Assads regime in Syrië heeft de vroegere genationaliseerde economie geprivatiseerd in handen van een kleine kliek. Wanneer het in hun belang is, sluiten ze net zo gemakkelijk weer goede deals met de VS.
Anderzijds zien we delen van links (links-liberalen en sommige 'marxisten') die juist in Assad en Rusland de hoofdvijand zien en de 'gematigde rebellen' (de islamisten) steunen, die de voortzetting zouden zijn van de revolutionaire beweging in 2011-12. Zij weigeren in te zien dat deze revolutionaire beweging gekaapt is door uiterst reactionaire jihadisten die gesteund worden door landen als Turkije, Saudi-Arabië en Jordanië. Zij staan in feite op één lijn met de interventionisten in de VS en nu ook met Trump.
Onze strijd is er namelijk niet een tegen Assad en Poetin, maar tegen onze eigen heersende klasse, die traditioneel verbonden is met de VS. Ondanks aanvankelijke onzekerheid en twijfel rondom het presidentschap van Donald Trump, zien we nu weer de traditionele verbondenheid met de 'Atlantische partner'. Deze mensen geven steun aan grote banken en helpen buitenlandse bedrijven met belastingontduiking, terwijl de werkende klasse bezuinigingen op zorg en onderwijs over zich heen gestort krijgt om dit te betalen. Hun buitenlandse politiek bestaat uit het steunen van de VS en het meehelpen bombarderen van Irak en Syrië, terwijl zij goed geld verdienen aan handel en investeringen in Saudi-Arabië. Dit is de hoofdvijand, die in eigen land. De enige strijd die wij nodig hebben is de strijd tegen hen.
