Ziekenhuizen voor iedereen
Het feit dat ziekenhuizen failliet gaan, is een ramp voor zowel patiënten als de werknemers. Er zaten slechts 3 dagen tussen de aanvraag van uitstel van betaling, en de sluiting van de ziekenhuizen. Verplaatsingen van patiënten, ontslag van werknemers, samen met de algehele stress en chaos die ermee gepaard gaan, het zijn de irrationele gevolgen van de marktwerking in het Nederlandse zorgstelsel.
Het is 10 jaar geleden dat de Nederlandse staat ingreep in ABN AMRO en Fortis, om deze te nationaliseren. Het idee erachter was dat deze banken 'too big to fail' waren. Aldus, het maatschappelijk belang van deze bedrijven werd erkend. De verliezen werden gesocialiseerd, om de winsten jaren later weer te privatiseren. De arbeiders- en middenklasse betaalden de rekening voor het grootkapitaal.
Dat er nu voor de ziekenhuizen geen nationalisering plaatsvindt, terwijl de meeste mensen het toch eens zijn met dat deze een belangrijke rol spelen in de samenleving, toont aan hoe groot de macht is van het financieel kapitaal. De sluiting heeft zeer negatieve gevolgen voor de patiënten, het personeel en de samenleving als geheel. Mismanagement heeft zeker een rol gespeeld in de situatie, maar mag geen reden zijn om de hele tent dan maar dicht te gooien. Een kwart van de Nederlandse ziekenhuizen heeft een slechte financiële situatie. De marktlogica hanteren zou betekenen dat deze op korte termijn dan ook allemaal maar mogen verdwijnen.
Voor de nationalisering de ziekenhuizen
Marktwerking in de zorg betekent dat ziekenhuizen winsten moeten maken. Om dit te realiseren moeten zij concurreren en kosten drukken. Dit gaat ten koste van personeel en patiënten. Indien er financiële problemen zijn, heeft een zorgverzekeraar (zoals in dit geval Zilveren Kruis Achmea) de macht om de stekker eruit te trekken.
Nationalisering van ziekenhuizen is de eerste stap om sluitingen te voorkomen. Het voorziet tevens in de mogelijkheid om de zorg geografisch beter te plannen, doordat de concurrentie tussen ziekenhuizen aan banden wordt gelegd. In plaats van concurrentie is er samenwerking en aanvulling van elkaars taken.
Om mismanagement te voorkomen, is het nodig om de werkvloer meer macht te geven. De werknemers van ziekenhuizen hebben de kunde om deze zelf te controleren en uit hun eigen rangen managers te kiezen. Deze managers kunnen dan een salaris hebben dat niet hoger is als dat van een basisarts, het gaat immers om mensen die zich bekommeren om de zorg van anderen. Mensen van de werkvloer weten beter wat er aan de hand is en waar er verspilling en mismanagement plaatsvindt.
Dit is geen holle retoriek. De werknemers van de IJsselmeerziekenhuizen hebben zelf al een plan opgesteld voor een doorstart. Of dit onder de huidige omstandigheden gaat lukken of niet, moeten we nog zien, maar het toont wel de betrokkenheid en het potentieel van de medewerkers.
Werknemerscontrole is mogelijk en kan als een controlemiddel tegen bureaucratie en mismanagement dienen. Er is echter meer aan de hand. De concurrentie tussen verschillende zorgverzekeraars heeft namelijk tot een toename geleid van meer papierwerk voor het personeel, en meer bureaucratie. Dit aanpakken is een noodzakelijke voorwaarde voor werknemerscontrole. Meer transparantie en eenvoud is echter enkel mogelijk wanneer er een verzekeringssysteem is dat centraal geregeld is.
Nationaal Zorgfonds
In plaats van een landelijk gepland zorgfonds dat vanuit algemene middelen betaald wordt, hebben we een monopolie van een handjevol zorgverzekeraars die gereguleerd worden, maar tegelijk moeten concurreren. Geen van die zorgverzekeraars wil teveel van hun reserves spenderen aan zaken als omvallende ziekenhuizen, uit angst om terrein te verliezen aan de concurrent. Tegelijk spenderen alle verzekeraars ieder jaar wel €500 miljoen aan reclame en campagne om mensen te laten overstappen.
Indien de zorgverzekeraars genationaliseerd en verenigd zouden zijn in één fonds, dan zouden dit soort kosten allemaal verdwijnen. Tevens zouden de kosten van het papierwerk in de ziekenhuizen flink omlaag gaan en dat zou het ziekenhuispersoneel meer tijd geven om zich met zijn hoofdtaak bezig te houden, zorg.
Strijd tegen Rutte, strijd tegen het kapitalisme
Deze crisis toont de crisis aan van de winstgedreven aard van het kapitalisme. Dit economisch systeem wordt hand en tand verdedigd door het kabinet-Rutte III, dat de belangen van het grote bedrijfsleven dient. Na het debacle met de afschaffing van de dividendbelasting, wil Rutte nu op andere wijze €2 miljard belastingvoordeel aan het bedrijfsleven geven, terwijl het lage btw-tarief naar 9% verhoogd wordt.
De strijd voor nationalisering van ziekenhuizen en voor een nationaal zorgfonds, moet centraal staan in de mobilisaties van de arbeidersbeweging tegen Rutte III. Wij als marxisten gaan echter nog verder. Wij staan voor een breuk met het kapitalisme. Door het nationaliseren van de banken en grote bedrijfsleven, kunnen wij hun macht breken en het geld halen waar het zit. Enkel een socialistisch alternatief, waar geproduceerd wordt voor menselijke behoeften, zet mensen boven winst.
- Nationaliseer alle ziekenhuizen, onder werknemerscontrole!
- Voor een nationaal zorgfonds!
- Weg met kabinet-Rutte III en zijn belastinghervormingen!
- Strijd voor een socialistisch alternatief, mensen boven winst!
