De bombardementen op Syrië zijn een aanvulling op de bombardementen in Irak die IS zouden moeten tegenhouden. De opkomst van IS, zoals we altijd benadrukken, is het resultaat geweest van de destabilisering van de regio door het imperialisme van de VS en hun Europese bondgenoten. De ineenstorting van het oude Irakese staatsapparaat, de Amerikaanse steun voor de sjiitische regering en de discriminatie van soennieten hebben een belangrijke rol gespeeld in de opkomst van IS. De VS, Europese landen, Turkije en de Golfstaten hebben in hun strijd tegen het regime van Assad verschillende malen 'gematigde islamisten' gesteund en bewapend, welke in sommige gevallen zijn overgelopen naar IS. Het is een illusie om te denken dat IS en dergelijke fundamentalistische groeperingen gestopt kunnen worden door imperialistische interventies. Imperialisme en islamitisch fundamentalisme zijn twee zijden van dezelfde munt.

Nu zijn verschillende NAVO-landen Irak en Syrië aan het bombarderen om IS te bestrijden en 'gematigde oppositiegroeperingen' te helpen. Tegelijkertijd voert Rusland in Syrië ook bombardementen uit om alle islamistische oppositiegroepen te vernietigen in coördinatie met het leger van Assad. De NAVO-landen hebben echter weinig 'boots on the ground' die hen kunnen helpen, waardoor de effectiviteit van de bombardementen een stuk lager is dan die van Rusland. Enkel de Koerden in het noorden van Syrië zijn echt in staat om in coördinatie met NAVO-bommen tegen IS te strijden, maar zij beperken hun strijd tot het Koerdische deel van Syrië. In de Syrische burgeroorlog is het Rusland-Assad-kamp nu sterker dan het NAVO-kamp. Dit hoopt de Amerikaanse heersende klasse samen met haar bondgenoten tegen te gaan door een wanhopige militaire interventie.

Voor de heersende klasse van Nederland is het besluit om te bombarderen dan ook vooral een inspanning om aan de grote broer de VS te laten zien dat zij ook haar steentje bijdraagt, of zoals Rutte het verwoordt, dat zij 'bokst boven haar gewichtsklasse'. Het gaat primair om prestige, om serieus genomen te worden. In oktober 2015 werd Nederland voor het eerst sinds 2010 weer uitgenodigd om bij de G20 aan te sluiten. De reden dat zij jarenlang niet werd uitgenodigd was volgens de voormalig secretaris-generaal van de NAVO, Jaap de Hoop Scheffer, dat de Uruzgan-missie in Afghanistan niet verlengd werd.

Om kwesties van prestige en het tegengaan van Russische invloed in Syrië, wil de Nederlandse regering nu de bombardementen naar Syrië uitbreiden. Zoals bekend uit eerdere bombardementen bestaat er niet zoiets als 'precisiebombardementen'. Er zullen vele onschuldige slachtoffers vallen en er zal niets opgelost worden. NAVO-land Turkije steunt de facto IS en andere fundamentalisten, terwijl het een eenzijdige oorlog voert tegen de Koerden. Dit terwijl de Koerdische beweging de enige revolutionaire beweging is die succesvol IS heeft teruggedrongen. Ook blijven Westerse landen wapens exporteren naar Saudi-Arabië en andere Golfstaten, die deze zullen doorsluizen naar islamitisch fundamentalisten en waarvan er vele uiteindelijk bij IS zullen belanden.

De bombardementen verhevigen enkel de chaos en ellende en zullen tot meer vluchtelingen leiden. Het is daarnaast een extra propagandacadeau voor IS om ook aanslagen te plegen op Nederlandse doelen.

Het moet gezegd worden dat het eerdere bezwaar van de PvdA niets te maken had met een anti-oorlogsstandpunt, maar met het feit dat er geen 'politieke oplossing' in beeld was. Een conferentie in Genève over het conflict in Syrië is voor hen echter genoeg bewijs dat deze er wel zou komen.

VN en internationaal recht als oplossing?

Binnen de linkerzijde is er een deel dat ervoor pleit dat de VN en het internationaal recht voor een oplossing zorgen van het conflict. De VN is echter geen neutrale scheidsrechter, maar wordt gedomineerd door de grootmachten die allemaal een rol spelen in het Syrische conflict. Het internationaal recht pakt bijna altijd uit in het voordeel van de grootmachten. In de uitzonderingsgevallen schuiven de grootmachten het internationaal recht opzij. Het is een illusie te denken dat er via een vredesconferentie een oplossing voor het conflict in Syrië kan komen.

De huidige conferentie in Genève laat zien geheel niet neutraal te zijn. Terwijl verschillende islamitisch fundamentalistische groeperingen worden uitgenodigd om deel te nemen aan de conferentie, zijn de Koerden uit Rojava (die succesvol IS hebben teruggedrongen) niet uitgenodigd om Turkije niet tegen het hoofd te stoten. Dit laat zien dat de conferentie vooral gaat over de belangen van de verschillende grotere en kleinere machten die allemaal een vinger in de pap willen hebben.

Op dezelfde wijze wordt het argument van internationaal recht gebruikt om te benadrukken dat de bombardementen op Irak wel legitiem waren, omdat de Irakese regering daarom vroeg (in tegenstelling tot Assad). Dat kan volgens het internationaal recht wel officieel zo zijn, maar dit internationaal recht is wederom het recht van de sterkste. De Irakese regering vertegenwoordigt de zwakke Irakese heersende klasse, welke volkomen afhankelijk is van de VS en Iran en een discriminerende politiek voert tegenover de soennitische bevolking. Oftewel, een Amerikaanse marionettenregering vraagt om Amerikaanse steun. De bombardementen op Irak en Syrië kunnen niet los van elkaar gezien worden; ze zijn beide onderdeel van een imperialistische missie.

Enkel een revolutionaire oplossing voor de ellende in Syrië

Er is terecht veel haat jegens IS door werkende mensen en jongeren in zowel het Westen als het Midden-Oosten. De bombardementen op Syrië zullen IS echter niet verslaan. Het is een imperialistische missie die enkel de belangen van de heersende klasse van Nederland dient.

De enige oplossing voor de problemen is een revolutionaire oplossing, welke enkel uit het initiatief van de werkende klasse en jongeren kan komen. De Koerdische strijd in Rojava laat op lokale wijze zien dat het mogelijk is om IS tegen te gaan met revolutionaire maatregelen. IS zelf werd groot toen de Arabische revolutie van 2011 wegebde als gevolg van een gebrek aan leiding. Er is echter niets opgelost. Een nieuwe opleving van de Arabische revolutie kan de sektarische scheidslijnen overstijgen en een einde maken aan de contrarevolutie van militaire regimes en islamisten.

Hier in Nederland en andere Westerse landen is het belangrijk ons te verzetten tegen de bombardementen en de imperialistische politiek van onze heersende klasse, om ons te verzetten tegen de samenwerking met reactionaire regimes zoals Erdogans Turkije en Saudi-Arabië. Tegelijk moeten we solidair zijn met de vluchtelingen die naar Europa komen en met de revolutionaire bewegingen die zich zullen ontwikkelen in de regio.

• Stop de bombardementen op Syrië en Irak
• Stop de politieke en militaire steun aan Turkije, Saudi-Arabië en de Golfstaten
• Enkel militaire steun aan revolutionaire krachten, zoals de Koerden in Rojava
• Solidariteit met de Turkse en Koerdische arbeidersbeweging en jongeren die tegen het regime van Erdogan strijden
• Solidair met vluchtelingen uit Syrië
• Voor een nieuwe Arabische revolutie