Het feit alleen al dat de honderdste verjaardag van de Oktoberrevolutie in de officiële media van de Russische Federatie onopgemerkt voorbijging, vertelt ons alles wat we moeten weten over de houding van de huidige heersende kliek in het Kremlin tegenover de revolutie van 1917.  Deze mensen vertegenwoordigen de kapitalistische contrarevolutie en zien het revolutionaire verleden van Rusland met onverholen haat en walging, een weerspiegeling van hun diepgewortelde angst.

Door zijn monopoliecontrole op de staatstelevisie was Poetin in staat om de serie in de huizen van miljoenen nietsvermoedende Russische burgers binnen te brengen. Na decennialang te zijn gevoed met een vast dieet van leugens over de rol van Lenins voornaamste bondgenoot en verdediger van de Russische revolutie, hebben ze geen mogelijkheden om de feiten voor zichzelf te controleren. De vervalsers kunnen de meest ongelooflijke leugens met volledig vertrouwen herhalen. En ze weten dat als je voldoende modder gooit, een deel ervan blijft plakken. Hitlers minister van propaganda Josef Goebbels verwoordde het als volgt; "Als je een leugen vertelt die groot genoeg is en deze vaak genoeg vertelt, zal ze geloofd worden.”

Het is onbegonnen werk alle verdraaiingen en leugens die in de serie de revue passeren in een kort artikel als dit te weerleggen. Artikelen in die zin kunt u lezen op marxist.com als u zoekt op de term “Netflix” Wij publiceren hier een brief geschreven door Esteban Volkov, de kleinzoon van Leon Trotski die met hem samenwoonde tijdens zijn verblijf in Mexico en dus ook de periode waarin de revolutionair vermoord werd door een agent van Stalin. Volkov is de bezieler van het Trotski Museum in Mexico en kreeg het script voor de reeks te lezen toen de makers hem toestemming vroegen te filmen in het museum. De toestemming kwam er niet aangezien het script aan elkaar hangt van leugens en verdraaiingen. Dit is wat de man te zeggen heeft over de televisiereeks die de naam van zijn grootvader draagt:

Het was genoeg voor mij om het eerste hoofdstuk te zien van de smakeloze en vulgaire karikatuur van Trotski - uitgevonden door Alexander Kott en Constantin Starsky - om een duidelijke mening te vormen over deze ellendige serie.

Ik kan instaan voor het feit dat deze voorstelling lichtjaren verwijderd is van de man die mijn grootvader echt was. Ik herinner me hem zeer goed als een persoon met uitzonderlijke intelligentie, wiens hele leven werd gekenmerkt door een absoluut totale toewijding aan de strijd voor het socialisme. En zijn hele persoonlijkheid was gevormd in deze strijd.

Als persoon was hij genereus, attent, altijd bereid om de kameraden geduldig politiek uit te leggen en te onderwijzen. Hij straalde een geest van vitaliteit uit, optimisme en met zijn fijne gevoel voor humor creëerde hij een gemoedelijke en warme sfeer in zijn omgeving. Een onuitputtelijke werker, hij verspilde geen minuut van zijn bestaan.

Maar wat indruk op me maakte, was zijn absolute en onveranderlijke overtuiging van de onvermijdelijke overwinning van het socialisme en de toekomst van de mensheid.

Wat betreft de laatste aflevering, die gaat over de moord op mijn grootvader, tonen Kott en Statsky zich als de meest schaamteloze geschiedvervalsers van de filmindustrie. Netflix toont zich van een totaal onverantwoorde kant bij het verspreiden van valse geschiedenis op grote schaal.

De complete onwaarheid van de versie in de serie werd al lang geleden op een accurate en onweerlegbare manier bewezen door de Mexicaanse overheid, die dagen na de feiten een moeizame reconstructie van de moord uitvoerde in de tuin van het huis van Leon Trotski. De Mexicaanse politierechercheur, Jesús Vazquez, zat in een stoel terwijl de moordenaar Ramón Mercader (A.K.A. "Jacson") met een opgerolde krant in zijn rechterhand demonstreerde hoe hij Leon Trotski op zijn hoofd van achteren had geraakt. Er kan dus geen sprake zijn van twijfel in deze zaak.

Waar kwamen Kott en Statsky aan het verhaal over het vermeende gevecht waarbij Jacson Trotski 'uit zelfverdediging' zou hebben gedood?

Dat was een uitvinding van Stalin, voor wie het noodzakelijk was om de feiten van deze verraderlijke moord te verbergen door nog meer verraad. Via zijn agenten schilderde hij het beeld van een persoonlijke strijd met een man die een gedesillusioneerde volgeling van Trotski was.

Konstantin Umansky, die toen de Russische ambassadeur in Mexico was, kreeg de opdracht en een onbeperkte geldsom om de Mexicaanse regering om te kopen en deze versie te accepteren. Maar hij heeft duidelijk zijn doel gemist. Umansky werd ontheven uit zijn positie in Mexico en als ambassadeur naar de kleine Republiek Costa Rica gestuurd. Maar hij is nooit aangekomen.

Op 25 januari 1945 explodeerde het vliegtuig waarin hij samen met zijn familie zat tijdens het opstijgen op het militaire vliegveld van Mexico Stad. Met zulke methoden beloonde Stalin mislukkingen.

Deze paar feiten (er zijn er veel meer) leggen de leugenachtigheid bloot van deze absurde en afschuwelijke reeks, die systematisch de feiten negeert en de wereld een criminele verdraaiing van het leven van een groot revolutionair voorschotelt.

Kott en Statsky laten niet alleen op een cynische manier Stalin's lang in diskrediet geraakte vervalsingen herleven, maar dikken ze aan door de meest absurde en onwaarschijnlijke fantasieën door hun giftige brouwsel te mengen. Het eindresultaat kan enkel maar worden beschrevenals een waar meesterwerk in de zwarte kunst van cinematografische historische vervalsing.

Groeten,

Esteban Volkov-Bronstein

Trotsky Museum,

Mexico-City, 5 maart 2019