De Woonopstand in Rotterdam was een strijdbaar vervolg op het Woonprotest in Amsterdam, met zo’n 8.000 aanwezigen. Helaas ging de politie op een bepaald moment wel over tot geweld tegen de demonstranten.

Activisten van Revolutie waren ook aanwezig bij de demonstratie, die begon met een reeks toespraken in het Afrikaanderpark. Naast de algemene woonproblematiek waar heel Nederland tegenaan loopt, was er een bijzondere aandacht voor de strijd in de Rotterdamse Tweebosbuurt, waar corporatie Vestia honderden sociale woningen wil platgooien om deze te vervangen door duurdere huurwoningen: in feite komt dit neer op een verdrijving van de armere bevolking, waarvan een groot deel een migratieachtergrond heeft.

Net als in Amsterdam was er bij het protest een honger naar revolutionaire ideeën. De nieuwste uitgave van ons blad, met de slogan “Wonen is een recht - onteigen de vastgoedbezitters” sloot goed aan bij de stemming. Vele demonstranten stonden open voor onteigeningen en andere radicale oplossingen voor dit schrijnende probleem.

Politiegeweld

De mars vertrok uiteindelijk met veel energie, maar eindigde door het schandalige gewelddadige politieoptreden op de Erasmusbrug zo’n twee uur later dan gepland bij het eindpunt bij de Markthal.

De politie besloot een groep van enkele tientallen anarchistische demonstranten te omsingelen om hen af te zonderen van de rest. De officiële reden was dat er vermoedens waren dat er onder hen personen waren die ‘verboden voorwerpen’ bij zich droegen. Er werden geen individuen uitgepikt op basis van bewijs, maar van de hele groep (iedereen die er ‘anarchistisch’ uitzag) werd collectief het demonstratierecht ingeperkt.

Demonstranten worden ingesloten. Afbeelding: Twitter/Rob Lussenburg

Tegelijk werd er getracht om de rest van de demo te laten doorlopen, om zo een wig te drijven tussen de ‘goede’ en ‘slechte’ demonstranten. Dit verdeel-en-heers-spelletje werkte echter niet, want de meerderheid bleef in solidariteit staan en eiste de vrijlating van deze demonstranten.

Deze preventieve actie was duidelijk een vooropgezet plan, met als doel de beweging te verdelen en de radicale laag aan te pakken. Een politieagent zei op camera: “Deze groep willen we niet in de binnenstad hebben.”

De Mobiele Eenheid sloeg er flink op los met hun wapenstokken, kwam met honden en voerde charges te paard uit. Er waren ook agenten in burger, die zich voordeden als demonstranten (met Woonopstand-stickers en al), die demonstranten vastgrepen of sloegen.

Als gevolg zijn er twee mensen op de spoedeisende hulp beland en zijn er tientallen anderen (niet alleen ‘anarchisten’) die klappen hebben gekregen. Er zijn veel meldingen van andere demonstranten, waaronder leden van de CJB en ROOD, die flink te grazen zijn genomen door het repressieapparaat.

Uiteindelijk werden de omsingelde demonstranten in een gevorderde tram weggevoerd, nadat de politie de passagiers (inclusief iemand met een rollator) eruit had gezet. Het overgrote merendeel werd later vrijgelaten, wat aantoont dat het officiële verhaal van de politie onzin was. Het was een zuivere politieke manoeuvre.

Dit is helaas niet de eerste keer dat dit gebeurt. Politie Rotterdam heeft een lange geschiedenis van optreden tegen de arbeidersbeweging en demonstranten. Burgemeester Aboutaleb, onlangs verkozen tot ‘de beste burgemeester ter wereld’, heeft zelf ook al langer ervaring hiermee. In 2010 liet hij de politie nog op gewelddadige wijze de 1 mei-optocht beëindigen ‘omdat de vlaggenstokken te dik waren’.

Dit alles heeft voor velen aangetoond dat de politie geen ‘neutrale’ instantie is. Ze staat, net als de rest van de kapitalistische staat, duidelijk aan de kant van de vastgoedbezitters, banken en de rest van het grote kapitaal.

De strijd gaat door

Deze lelijke politie-acties hebben echter de strijdbaarheid niet verminderd. Integendeel: de solidariteit vanuit de rest van de mars voor de ingesloten demonstranten toont aan dat er een sterke instinctieve neiging naar eenheid is, ondanks de politieke verscheidenheid van de beweging.

Dit is een groot goed, waarop de woonprotestbeweging in de komende periode verder gebouwd kan worden. De strijd gaat door!


Het politiegeweld toont aan dat de staat geen ‘neutrale’ instantie is. Meer weten over de marxistische visie op de politie en de staat? Kom naar onze bijeenkomst, donderdag 21 oktober in Utrecht.