Het is nu 10 jaar sinds de crisis van 2008 de hele wereld op haar grondvesten deed schudden. Het vertrouwen en optimisme van de voorgaande jaren, inclusief het idee dat er praktisch oneindige groei zou plaatsvinden onder een mondiaal kapitalistisch systeem, maakte snel plaats voor pessimisme en onzekerheid.

Het wereldcongres van de IMT, dat eind juli in Italië plaatsvond, heeft unaniem een resolutie aangenomen waarin de vrijlating wordt geëist van de Catalaanse politieke gevangenen die vastzitten voor hun betrokkenheid bij het organiseren van het Onafhankelijkheidsreferendum op 1 oktober 2017.

In de nacht van 13 op 14 april schoten de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk raketten af op Syrische doelen die gebruikt zouden worden voor de opslag en productie van chemische wapens. Deze aanval zou voortkomen uit 'humanitaire' overwegingen wegens een vermeende gifgasaanval van Assads regime op de plaats Douma. 

Dit artikel werd op 19 januari geschreven, toen de Turkse inval in Afrin net was begonnen. Erdogans regime zet nu volop door, zonder enig tegenwicht van de zogenaamde 'Westerse democratieën'. Dit onderstreept de analyse dat de Koerdische massa's niet kunnen rekenen op de grootmachten, maar enkel op de internationale solidariteit van de werkende klasse en jongeren.

Het jaar 2018 begon met radicale protesten in Iran. Over het hele land zijn er protesten geweest van voornamelijk arbeiders en arme lagen van de bevolking. Dit is de eerste golf van protest sinds de zogenaamde Groene Beweging van 2009. Hoewel de protesten in aantal niet zo groot zijn als die van 2009, zijn deze geografisch gezien wel meer wijdverbreid. Er is ook sprake van zeer radicale protesten. Hoewel ze begonnen met economische eisen (tegen werkloosheid, tegen prijsstijgingen), richten de protesten zich nu tegen de opperste leider Khamenei zelf en tegen het regime als geheel.

De brutale politierepressie slaagde er niet in het Catalaanse referendum te verhinderen: honderdduizenden maakten vastbesloten komaf met alles wat hen verhinderde om te gaan stemmen. Waar we gisteren in Catalonië getuige van waren was aan de ene kant het afschrikwekkende gelaat van het Spaanse regime, de zgn. 'transitie' aan het einde van het Franco tijdperk, en aan de andere kant de massamobilisatie en zelforganisatie van het Catalaanse volk om gebruik te maken van hun recht op zelfbeschikking.

Op 1 augustus viel de Argentijnse Nationale Gendarmerie een wegblokkade aan van demonstranten van de inheemse Mapuches, die demonstreerden tegen het landbeleid van de multinational Benetton. Hierbij werd de activist Santiago Maldonado gearresteerd, die nu is 'verdwenen'. Dit heeft geleid tot een massabeweging van honderdduizenden Argentijnen tegen de regering-Macri.

De crisis in Venezuela is een bedreiging voor de verworvenheden van de Venezolaanse revolutie. Nadat president Maduro opriep tot verkiezingen voor een Grondwetgevende Vergadering op 30 juli, riepen de VS en EU op tot het niet erkennen van deze Vergadering. Hun steun voor de contrarevolutionaire oppositie steken ze niet onder stoelen of banken. Wij zijn daarentegen solidair met de Venezolaanse revolutie!

Op 3 juli jl. zond VPRO-radioprogramma Bureau Buitenland een reportage uit over de opkomst van het marxisme onder Pakistaanse studenten. In de reportage interviewt journalist Wilma van der Maten enkele leden van Progressive Youth Alliance (PYA), een studentenorganisatie die onderdeel is van de International Marxist Tendency in Pakistan.

De Britse verkiezingen van 8 juni 2017 hebbende trend bevestigd die er de laatste week van de campagne al zat aan te komen. De Conservatieven van premier May verloren hun absolute meerderheid. Zij blijven wel de grootste partij met 319 zetels (min 11). Er zijn echter 326 zetels nodig voor een absolute meerderheid. Labour wint 29 zetels en komt op 261 zetels. Dit is ongetwijfeld een persoonlijke overwinning voor Jeremy Corbyn, wiens campagne tienduizenden op de been bracht tijdens massameetings.

Het regime slaat hard in op de opstandige Rif. De Marokkaanse lente bloeit opnieuw op. Afgelopen vrijdag, 26 mei, werden de gelovigen in de moskeeën van Al Hoceima verrast en kwaad gemaakt toen zij de preken van de religieuze leiders hoorden.

De Bolivariaanse revolutie in Venezuela heeft met de ergste crisis af te rekenen sinds de verkiezing van president Chávez in 1998. De rechtse oppositie voert de afgelopen 40 dagen ononderbroken gewelddadige protesten aan tegen de regering en de provocatieve verklaringen van Washington en rechtse Latijns-Amerikaanse regimes doen er nog een schepje bovenop. Het doel is duidelijk: de huidige regering met alle mogelijke middelen ten val brengen!