Dit is een ingekorte versie van het Engelstalige artikel van Alan Woods dat gepubliceerd werd op marxist.com op 24 juni 2016.

Op 23 juni 2016 hebben de Britten een belangrijke beslissing genomen. Na 40 jaar hebben ze besloten de EU de rug toe te keren. Deze beslissing heeft grote gevolgen voor de toekomst van het VK, Europa en de wereld.

Op 26 juni mochten de Spanjaarden de stembus bezoeken in een stemming van polarisatie en hoge verwachtingen. Deze verkiezingen volgden maanden op van politieke patstelling, waarin geen partij in staat was om een regering te vormen. De peilingen voorspelden dat de radicaal linkse coalitie Unidos Podemos (UP) het goed zou doen, tweede zou worden, en dat de establishmentpartijen een zware dreun zouden krijgen.

"On lâche rien!” We geven niet op! Deze slogan vat goed de geest samen van de militante en vastberaden arbeiders-en jongerenbeweging tegen de wet El Khomri. De beweging is nu haar derde maand ingegaan. Vorige week staakten de olieraffinaderijen, havens en kerncentrales en werden de brandstofdepots door arbeiders geblokkeerd. In welk stadium bevindt de beweging zich en wat zijn de perspectieven?

In Spanje is er een nieuwe ontwikkeling in de politieke situatie. De linkse partijen Podemos en Izquierda Unida hebben een electorale overeenkomst gesloten.

De campagne van Bernie Sanders spectaculair noemen is eigenlijk een understatement. Sinds deze 74 jaar oude socialist de strijd aanging voor de kandidatuursnominatie voor het Amerikaanse presidentschap, heeft hij een fantastisch parcours afgelegd. Nog geen jaar geleden was hij enkel bekend als burgemeester van Burlington en senator uit Vermont. Hij genoot weinig nationale, laat staan internationale, bekendheid. De partijtop van de Democraten dacht dat hij geen schijn van kans zou maken, maar wel kon helpen om progressieven te overtuigen voor de Democraten te stemmen. Vandaag is hij de enige uitdager van Hillary Clinton voor de nominatie en zit hij haar steeds nauwer op de hielen.

De onthullingen van de 'Panama Papers' hebben tot veel ophef geleid. Intussen is de IJslandse premier Gunnlaugsson afgetreden na massale volksprotesten die ontstonden nadat bekend werd dat hij en zijn vrouw betrokken waren bij corruptie. Redactioneel artikel van Vonk nr. 11.

Voor het raadgevend referendum van 6 april roept Vonk op tot een socialistische nee-stem, tegen de imperialistische politiek van de EU en in solidariteit met de Oekraïense werkende klasse. Lees hier onze verklaring.

Opnieuw zagen we een meedogenloze slachtpartij tegen onschuldige burgers. Marxisten veroordelen zulke terreurdaden streng, net zoals ze de moord op duizenden mensen in Syrië en andere door oorlog verscheurde landen veroordelen. De vraag is: “Wat kan er gedaan worden om deze waanzin te stoppen?”

Eerder deze maand werd Moskou opgeschrikt door een luguber voorval. Een verwarde vrouw werd gearresteerd toen ze al schreeuwend bij de ingang van een metro station rondliep met een afgehakt kinderhoofdje. De vrouw in kwestie was gekleed in traditionele islamitische kledij en riep onder andere de kreet "Allah-uh Akbar" en "Ik ben een terrorist." Zij was afkomstig uit de voormalige Sovjetstaat Oezbekistan en was in de Russische hoofdstad aan het werk als kinderoppas.

Het volgende artikel komt uit Vonk nr. 10 en dateert uit november. Het beschrijft ons standpunt m.b.t. het referendum over het Associatieverdrag met Oekraïne. Wij zijn zowel tegen het officiële ja- en nee-kamp. In plaats daarvan pleiten we voor een socialistische nee-campagne, in het belang van de Nederlandse en Oekraïense werkende klasse.

Door de instemming van de PvdA gaan Nederlandse F-16's hun bombardementen in Irak nu uitbreiden naar Syrië. Dit is een imperialistische missie die geen oplossing zal vormen voor de ellende in Syrië en enkel gedreven wordt door de belangen van de Nederlandse heersende klasse.

Vijf jaar geleden kwamen de Arabische massa’s zonder enige organisatie, programma, plan of voorbereiding in opstand. Wat in de afgelopen decennia ondanks de petities van NGO’s en academische wereldverbeteraars geen centimeter was verschoven, werd in enkele weken afgebroken. De grote staatsapparaten, met honderdduizenden spionnen, politieagenten en militairen in dienst, konden slechts hulpeloos toekijken terwijl de massa de straat overnam.