De beweging van de gele hesjes is een sociale aardbeving met uitzonderlijke kracht. Het vertegenwoordigt een belangrijk keerpunt in de klassenstrijd in Frankrijk - en is een bron van inspiratie voor arbeiders over de hele wereld. Het zal een diepgaande en blijvende impact hebben op het politieke leven van het land.

Dit artikel over de beweging van de Gele Hesjes in Frankrijk, werd geschreven op 30 november. De beweging heeft zich snel ontwikkeld. Op 4 december werd bekend dat de regering-Macron de gehate verhoging van de brandstofaccijns heeft teruggedraaid. Dit is echter nog niet het einde van de beweging! Afgelopen zaterdag hebben we nieuwe massademonstraties gezien in verschillende Franse steden.

Dit is een gezamenlijke verklaring van onze kameraden van Bloque Popular Juvenil (El Salvador), Izquierda Marxista (Honduras) en La Izquierda Socialista (Mexico) over de migrantenkaravaan van duizenden mensen die zich van Centraal-Amerika richting de VS beweegt. De arbeiders in de verschillende landen in de regio, hebben meer gemeen met elkaar dan met de lokale elites en het Amerikaanse imperialisme.

Bolsonaro won de tweede ronde van de Braziliaanse presidentsverkiezingen met een score van 55%. Hij versloeg hiermee Haddad – de kandidaat van de Arbeiderspartij (PT) die 45% behaalde. Alle hoop op een ultieme nek-aan-nekrace werd de bodem ingeslagen. Dit resultaat is een achteruitgang voor de arbeidersklasse en de armen. We moeten begrijpen wat dit betekent, wat tot dit resultaat leidde en welke strategie de arbeidersbeweging tegenover deze reactionaire regering zou moeten ontwikkelen.

Het is nu 10 jaar sinds de crisis van 2008 de hele wereld op haar grondvesten deed schudden. Het vertrouwen en optimisme van de voorgaande jaren, inclusief het idee dat er praktisch oneindige groei zou plaatsvinden onder een mondiaal kapitalistisch systeem, maakte snel plaats voor pessimisme en onzekerheid.

Het wereldcongres van de IMT, dat eind juli in Italië plaatsvond, heeft unaniem een resolutie aangenomen waarin de vrijlating wordt geëist van de Catalaanse politieke gevangenen die vastzitten voor hun betrokkenheid bij het organiseren van het Onafhankelijkheidsreferendum op 1 oktober 2017.

In de nacht van 13 op 14 april schoten de VS, Groot-Brittannië en Frankrijk raketten af op Syrische doelen die gebruikt zouden worden voor de opslag en productie van chemische wapens. Deze aanval zou voortkomen uit 'humanitaire' overwegingen wegens een vermeende gifgasaanval van Assads regime op de plaats Douma. 

Dit artikel werd op 19 januari geschreven, toen de Turkse inval in Afrin net was begonnen. Erdogans regime zet nu volop door, zonder enig tegenwicht van de zogenaamde 'Westerse democratieën'. Dit onderstreept de analyse dat de Koerdische massa's niet kunnen rekenen op de grootmachten, maar enkel op de internationale solidariteit van de werkende klasse en jongeren.

Het jaar 2018 begon met radicale protesten in Iran. Over het hele land zijn er protesten geweest van voornamelijk arbeiders en arme lagen van de bevolking. Dit is de eerste golf van protest sinds de zogenaamde Groene Beweging van 2009. Hoewel de protesten in aantal niet zo groot zijn als die van 2009, zijn deze geografisch gezien wel meer wijdverbreid. Er is ook sprake van zeer radicale protesten. Hoewel ze begonnen met economische eisen (tegen werkloosheid, tegen prijsstijgingen), richten de protesten zich nu tegen de opperste leider Khamenei zelf en tegen het regime als geheel.

De brutale politierepressie slaagde er niet in het Catalaanse referendum te verhinderen: honderdduizenden maakten vastbesloten komaf met alles wat hen verhinderde om te gaan stemmen. Waar we gisteren in Catalonië getuige van waren was aan de ene kant het afschrikwekkende gelaat van het Spaanse regime, de zgn. 'transitie' aan het einde van het Franco tijdperk, en aan de andere kant de massamobilisatie en zelforganisatie van het Catalaanse volk om gebruik te maken van hun recht op zelfbeschikking.

Op 1 augustus viel de Argentijnse Nationale Gendarmerie een wegblokkade aan van demonstranten van de inheemse Mapuches, die demonstreerden tegen het landbeleid van de multinational Benetton. Hierbij werd de activist Santiago Maldonado gearresteerd, die nu is 'verdwenen'. Dit heeft geleid tot een massabeweging van honderdduizenden Argentijnen tegen de regering-Macri.

De crisis in Venezuela is een bedreiging voor de verworvenheden van de Venezolaanse revolutie. Nadat president Maduro opriep tot verkiezingen voor een Grondwetgevende Vergadering op 30 juli, riepen de VS en EU op tot het niet erkennen van deze Vergadering. Hun steun voor de contrarevolutionaire oppositie steken ze niet onder stoelen of banken. Wij zijn daarentegen solidair met de Venezolaanse revolutie!